In december vorig jaar werd in een gebied rond een stikstoffabriek die tussen Meeden en Muntendam in aanbouw is, asbest verspreid. Actievoerders tegen een windmolenpark nabij de N33 plaatsten borden langs de weg met een verklaring. "Wie wind zaait zal asbest oogsten," valt te lezen. Hun woede is gericht op de 'windturbine plannenmakers' die er steeds 'een schep bovenop' doen. Ze 'voelen [zich] hiertoe gedwongen omdat ieder redelijk argument wordt weggehoond of genegeerd."De actie zou een voorbeeld zijn van wat "een ieder te wachten staat die zich ten koste van de leefbaarheid en gezondheid, bezit en rechtvaardigheidsgevoel van de bevolking in Groningen en Drenthe wil verrijken."

In januari dit jaar weden in Zuidbroek vergelijkbare pamfletten geplaatst, maar vooralsnog geen asbest gevonden. Maar in februari was het wederom raak, ditmaal in Delfzijl. Twee dagen achter elkaar werd asbest gedumpt nabij het treinstation in Delfzijl. Ook daar lieten de actievoerders tegen de bouw van een windmolenpark in de Veenkoloniën een pamflet achter waarin te lezen is dat het asbest is komen aanwaaien door toedoen van een bepaald aannemersbedrijf. "Wind-concentratiekampbouwer in Drenthe. Wie dit bedrijf inhuurt zal asbest oogsten", zo dreigen ze. Ook worden nog eens tien bedrijven genoemd die 'een windconcentratiekamp faciliteren'. Ze lijken het echter vooral voorzien te hebben op aannemersbedrijf Hoornstra uit Nieuw-Buinen. Dat bedrijf legt bij het station in Delfzijl een rotonde aan. Volgens directeur Ben Timmermans heeft zijn onderneming niets te maken met de bouw van de windparken. Hij zou 'slechts' materieel verhuren aan de bedrijven die daar wel bij zijn betrokken.

Asbest als protest waarbij de volksgezondheid vergroot risico loopt. Zowel het Openbaar Ministerie in Noord-Nederland als de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid maken zich steeds meer zorgen over het militante verzet tegen windparken in Groningen en Drenthe. Het OM spreekt van ‘windmolenterreur’ en de NCTV signaleert ‘buitenwettelijke vormen’ van protest: bedreiging, intimidatie en vernieling.

De vraag is uiteraard wat volgende stappen zijn. Actievoerders geven aan dat ze verder gaan. Van 'Delfzijl tot Coevorden'. De woede en frustratie lijkt zeer groot. Provincies en gemeenten doen er goed aan om de dialoog met deze groep actief op te zoeken. Om hun grieven te horen, toelichting op de plannen te geven en waar mogelijk samen te zoeken naar alternatieven. In gesprek blijven is voorwaarde om met elkaar verder te komen. Zonder gesprek geen begrip en dreigt verdere radicalisering, aan beide zijdes.

Bron foto: Rudolphous (Wikipedia)